Jan van Arckel uit: altijd makkelijk

OJC 5 kan weer drie punten bijschrijven op hun nu al indrukwekkende puntentotaal. In Ammerzoden bleek Jan van Arckel een makkelijke horde. Op sportpark d'n Huybert werd het 0-2.

Met een mooi kunstgrasveld als podium en kasteel Ammersoyen als decor, begon de wedstrijd volledig volgens planning. Het kasteel is alles wat het spel van Jan van Arckel niet is: indrukwekkend, mooi, een moeilijk te nemen vesting, en met weinig lange ballen.

Maar het spel van de ploeg was sinds de vorige ontmoeting wel aan enige verandering onderhevig geweest. De luidruchtige trainer concludeerde dat de vier punten die het tot nu toe had behaald niet goed genoeg was, en had de laatste maand elke training tegen zijn spelers geschreeuwd dat het anders moest.

Hoewel het spel er dus op vooruit gegaan was, leverde het nog niet de juiste resultaten op. Ook deze wedstrijd leek het mis te gaan, want OJC 5 kwam op voorsprong. Na een flitsende counter belandde de bal in de kluts op randje zestien. Toen de bal doorschoot was Twandje er als de spreekwoordelijke kippen bij. Hij volleerde de bal fantastisch in de korte hoek: 0-1.

Maar slecht speelden de mannen uit Ammerzoden niet. Veel aanvallen liepen echter stuk door de niet bijster goed spelende aanvoerder. Hij werd door zijn teamgenoten liefkozend 'muis' genoemd en door de tegenstander iets minder liefkozend 'die rooie'. Hij was druk bezig en erg ambitieus in wat hij probeerde, maar er slaagde maar weinig.

Typerend was de vrije trap die de buitenspeler in de eerste helft kreeg toegekend. De verdediger, die anoniem wilde blijven, kreeg er een terechte gele kaart voor. De organisatie van deze vrije trap had nogal wat voeten in de aarde, omdat er niet genoeg verdedigers aanwezig waren om iedere aanvaller persoonlijk te dekken. Een aanvaller besloot daarop, sportief als hij was, het strafschopgebied te verlaten. Daarna was het tijd voor de vrije trap van de aanvoerder, maar die schoot hij na alle commotie vele meters naast.

Aan de andere kant liet Jordy Vijverberg zien hoe je wél een vrije trap moet nemen. Enkele verdedigers maakte de lange en vermoeiende reis van hun eigen naar het vijandelijke zestienmetergebied. Dit was echter alleen voor de afleiding, want 'Vijf' schoot direct op doel! De bal ging bij de eerste paal in de kruising, de verraste doelman had het pas in de gaten toen de bal in het net lag: 0-2.

Na de rust veranderde het spelbeeld nauwelijks. De thuisploeg werd alleen gevaarlijk met afstandsschoten, en dat was nou net niet de specialiteit van 'het rooie muisje'. Ook zijn medespelers schoten vele ballen naast, hetgeen er voor zorgde dat keeper Lars de ballen hele tijd moest halen en daarmee een persoonlijk kilometerrecord brak. En dan te bedenken dat hij ooit veldspeler is geweest!

Desondanks was de wedstrijd nog niet zomaar gewonnen. Al dat verdedigende werk had ervoor gezorgd dat het hele team op hun laatste benen was gaan lopen. Jordy (net terug van een rugblessure) en Ruben moesten gewisseld worden, terwijl Djoey de wedstrijd hinkelend en huppelend (maar wel in zijn gebruikelijke tempo) moest volmaken.

De opluchting was dan ook groot toen de scheidsrechter met een krachtig fluitsignaal liet weten dat de negentig minuten voorbij waren. Een 2-0 stand stond op het scorebord, wat OJC 5 voor de tweede week op rij drie punten oplevert.

Eenmaal gedoucht werd het team uitgezwaaid door d'n Huybert zelf. Met zijn markante lach zorgde hij voor een lach en een frons op de gezichten van de Rosmalense spelers, die met een voldaan gevoel het sportpark verlaatten.