Sjack kwam in 2002 voor het eerst bij OJC en ontpopte zich in de decennia die volgden tot een clubman in hart en nieren. Al die tijd was de Vughtenaar elftalleider van de C3, C2, JO14-1 of JO15-1, die hij behandelde alsof het zijn eigen kinderen waren. Hoewel er ieder seizoen een nieuwe groep voor zijn neus stond, ging Sjack voor de jongens door het vuur. Zijn team was álles voor hem.

Hij was zijn tijd ver vooruit. Toen de regelaars rondom een elftal nog gewoon ‘leiders’ heetten, was Sjack al een echte ‘teammanager’, zoals ze tegenwoordig worden genoemd. Hij liet niets aan het toeval over, was minimaal een uur voor iedere training al present om de ballen op te pompen. Alle materialen kocht hij zelf, zelfs als het eigenlijk helemaal nog niet nodig leek. Sjack bewaakte ze als een leeuw en nam alles steevast mee naar huis, waar nog een onlangs aangeschafte set hesjes moet liggen. Was het natuurgras onbespeelbaar, dan regelde hij terplekke een stukje kunstgras, zodat zijn team toch kon trainen. En in de tijd dat het wedstrijdformulier nog met de pen moest worden ingevuld, zorgde Sjack voor stickervellen met daarop alle gegevens van zijn jongens.

Jarenlang was hij niet alleen leider, maar ook grensrechter van zijn team, tot lichamelijke ongemakken hem dat steeds lastiger maakten. Toen Sjack de wedstrijden vanaf de bank ging volgen, leek hij in de loop der jaren nóg fanatieker te worden. Na iedere wedstrijd maakte hij vele clubgenoten deelgenoot van zijn eigen analyse, waarbij opvallend vaak ‘bakbeesten’ bij de tegenstander stonden opgesteld.

Achter de bakplaat
Sjack was ook een gewaardeerd lid van het horecateam van OJC. Hij bemande de cafetaria alsof het zijn eigen winkel was. De nestor van de groep was altijd bereid om in te vallen en een vertrouwd gezicht tijdens de grote toernooien, waar hij buiten de hamburgers met verve ‘flipte’. Achter de bakplaat, dat was Sjack ten voeten uit. Maar achter de schermen deed de voormalig kok ook nog andere klussen. Zo reinigde hij elke drie weken op dinsdagochtend de frituur van de cafetaria. Dan pakte hij de afzuigkap vaak ook maar gelijk mee. "Ik ben er immers toch." Vaak wilde hij niet betaald worden voor al zijn werk. "Doe maar een doos hamburgers", zei hij dan, zodat hij die kon bakken tijdens de teambarbecue.

Twee generaties OJC’ers maakten Sjack mee als een uiterst sociale elftalleider, die altijd in dienst van anderen functioneerde. Hij fungeerde als klankbord voor trainers, spelers én ouders. Niet alleen met die van zijn eigen team maakte hij wekelijks een praatje. Rondom wedstrijden sprak hij iedereen aan die hij langs de lijn maar tegenkwam, zowel thuis als uit. Moest er gereden worden naar een uitwedstrijd, dan stond Sjack ook vooraan. Zijn auto, dat was zijn trots. Net als zijn twee kleindochters, die hun fiere opa nu helaas moeten missen. OJC ROSMALEN wenst zoon Dave, dochter Melanie en alle andere nabestaanden veel sterkte bij het verlies.

De uitvaart van Sjack vindt dinsdag 7 mei plaats om 9.30 uur in crematorium Maaslanden in Nieuwkuijk. Iedereen is hierbij van harte uitgenodigd bij de dienst. De koffietafel in het crematorium nadien is voor genodigden. Voor de overige gasten is de OJC-kantine geopend om na te praten.